کد مطلب:150196 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:229
ترس، منشأ انتخاب
همه چیز بر مبنای ترس تنظیم شده است. معاویه بر اساس ترس بیعت می گیرد، ترس، حافظ نظم زمانه شده است و ترسوهای چاپلوس میدان داران چنین نظامی هستند. حتی معاویه خوب میداند كه در زمان خلافت علی علیه اسلام می تواند با ترسی كه در حوزه حكومت علی علیه السلام ایجاد می كند مقاومت مردم را از بین ببرد و عملا در حوزه حكومت حضرت اختلال ایجاد كند.
كتاب «الغارات» غارت های سربازان معاویه ار از سرزمین های اسلامی كه زیر حوزه نفوذ علی علیه السلام است، بیان می كند.
وحشت از عدم رفاه، عامل سكوت و سكون همه افراد شده است. مردمی كه اكنون دهها سال است به تن آسایی و پرخوری خو كرده اند، ترس جدا شدن از آن تن پروری، آنها را به همه كاری می كشاند و به هر تسلیمی تن در می دهند. اكثر صحابه در اثر فتوحات و جنگ های طولانی زمان خلیفه دوم صاحب مال و كنیز و باغ های بسیاری شده بودند و معاویه می داند كه آن ها دلبسته ی اموالشان هستند و لذا با حسین علیه السلام كنار نمی آیند و حتی آن چنان مشغول زندگی اند كه نمی توانند به راه دیگری بیندیشند. حتی آگاه نیستند كه راه گریزی از این نوع زندگی هست یا نه. در این اوضاع، آنچه مطرح نیست فكر كردن و نسبت به روند جامعه آگاهی داشتن است. مشغول زندگی شدن و
زندگی را به عنوان یك گرفتاری پذیرفتن و خود را در چنگال آن افكندن، خودآگاهی را از افراد می گیرد و دیگر نمی توانند خود را در ماورای روزمرگی ها تحلیل كنند، و این جا دیگر نصیحت وعظ هم كارساز نیست. حسین علیه السلام برای همیشه عاملی شد تا معنی خودآگاهی را در هر عهدی به انسان ها بیاموزاند تا متوجه شوند كه از راه دین، به روش حسین علیه السلام می توان در هر زمانی خودآگاهانه زیست، و همواره اتصال عهد خود را با حقیقت و عهد نبوی محفوظ داشت و متوجه بود سایه سیاه تبلیغات اموی نباید انسان را از عهد نبوی غافل كند و به پوسیدگی در زندگی بكشاند. امویان، مردم را از آن عالم باطنی كه پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله پیام آور آن بود غافل می كردند و حسین علیه السلام تجدیدكننده آن عهد و آن باطن بود، و این جبهه هنوز گشوده است.
هر انسانی تا آگاهی به زمان خود نداشته باشد و راه رهایی از طلسم زمانه را نشناسد نمی تواند درست زندگی كند. عظمت نهضت امام حسین علیه السلام این است كه یك خودآگاهی برای شناخت و تحلیل همین عهدی كه در آن زندگی می كنیم به ما می دهد. مشی و روش دشمنان ما، مشی و روش ترس و رعب و پوچ كردن زندگی و سازش و چاپلوسی بوده است. و راه مقابله هم تنها راه اباعبدالله است تا بتوانیم حیله های دشمن اموی رمی را درست تحلیل كنیم و طعمه او قرار نگیریم، چرا كه واقعا پیچیده است.
اباعبدالله علیه السلام به ما خودآگاهی ای می دهد كه هیچ وقت تلاش و تحرك مطابق با آن روش به شكست منتهی نمی شود. دشمن امروز همان دشمن حسین علیه السلام در كربلا است. در كربلا یك امام معصوم آمد تا فرهنگ دشمن را با تمام ابعادش به ما نشان دهد و راه مقابله همه جانبه با آن را به ما بنمایاند. بقیه ائمه (علیهم السلام) نیز حافظ رسالت كربلا بوده اند.
كتاب «الغارات» غارت های سربازان معاویه ار از سرزمین های اسلامی كه زیر حوزه نفوذ علی علیه السلام است، بیان می كند.
وحشت از عدم رفاه، عامل سكوت و سكون همه افراد شده است. مردمی كه اكنون دهها سال است به تن آسایی و پرخوری خو كرده اند، ترس جدا شدن از آن تن پروری، آنها را به همه كاری می كشاند و به هر تسلیمی تن در می دهند. اكثر صحابه در اثر فتوحات و جنگ های طولانی زمان خلیفه دوم صاحب مال و كنیز و باغ های بسیاری شده بودند و معاویه می داند كه آن ها دلبسته ی اموالشان هستند و لذا با حسین علیه السلام كنار نمی آیند و حتی آن چنان مشغول زندگی اند كه نمی توانند به راه دیگری بیندیشند. حتی آگاه نیستند كه راه گریزی از این نوع زندگی هست یا نه. در این اوضاع، آنچه مطرح نیست فكر كردن و نسبت به روند جامعه آگاهی داشتن است. مشغول زندگی شدن و
زندگی را به عنوان یك گرفتاری پذیرفتن و خود را در چنگال آن افكندن، خودآگاهی را از افراد می گیرد و دیگر نمی توانند خود را در ماورای روزمرگی ها تحلیل كنند، و این جا دیگر نصیحت وعظ هم كارساز نیست. حسین علیه السلام برای همیشه عاملی شد تا معنی خودآگاهی را در هر عهدی به انسان ها بیاموزاند تا متوجه شوند كه از راه دین، به روش حسین علیه السلام می توان در هر زمانی خودآگاهانه زیست، و همواره اتصال عهد خود را با حقیقت و عهد نبوی محفوظ داشت و متوجه بود سایه سیاه تبلیغات اموی نباید انسان را از عهد نبوی غافل كند و به پوسیدگی در زندگی بكشاند. امویان، مردم را از آن عالم باطنی كه پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله پیام آور آن بود غافل می كردند و حسین علیه السلام تجدیدكننده آن عهد و آن باطن بود، و این جبهه هنوز گشوده است.
هر انسانی تا آگاهی به زمان خود نداشته باشد و راه رهایی از طلسم زمانه را نشناسد نمی تواند درست زندگی كند. عظمت نهضت امام حسین علیه السلام این است كه یك خودآگاهی برای شناخت و تحلیل همین عهدی كه در آن زندگی می كنیم به ما می دهد. مشی و روش دشمنان ما، مشی و روش ترس و رعب و پوچ كردن زندگی و سازش و چاپلوسی بوده است. و راه مقابله هم تنها راه اباعبدالله است تا بتوانیم حیله های دشمن اموی رمی را درست تحلیل كنیم و طعمه او قرار نگیریم، چرا كه واقعا پیچیده است.
اباعبدالله علیه السلام به ما خودآگاهی ای می دهد كه هیچ وقت تلاش و تحرك مطابق با آن روش به شكست منتهی نمی شود. دشمن امروز همان دشمن حسین علیه السلام در كربلا است. در كربلا یك امام معصوم آمد تا فرهنگ دشمن را با تمام ابعادش به ما نشان دهد و راه مقابله همه جانبه با آن را به ما بنمایاند. بقیه ائمه (علیهم السلام) نیز حافظ رسالت كربلا بوده اند.